ภาพขณะเป็นนักศึกษาฝึกงานที่ ไทคอมิค สำนักพิมพ์วิบูลย์กิจ พ.ศ.2543

ผมมีความฝันหลายอย่าง ส่วนมากจะเป็นงานประเภทสร้างสรรค์ ผมจึงเบนเข็มจากปวช. ช่างก่อสร้าง วิทยาลัยเทคนิคนครราชสีมา มาศึกษาต่อในสาขานิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา

นอกจากงานด้านขีดๆเขียนๆ ผมยังชอบงานด้านภาพนิ่ง ภาพเคลื่อนไหวอีกด้วย แต่ผมก็ไม่เคยลืมว่า “ตอนเป็นเด็ก ผมฝันอยากจะเป็นนักเขียนการ์ตูน”

ผมพยายามจะเขียนการ์ตูนอยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะในห้องเรียน(ฮา) เขียนลงในกระดาษสมุดให้เพื่อนๆอ่าน จนมาสบโอกาสช่วงว่างจากการเรียนจบช้าหนึ่งเทอม (โอนหน่วยกิตช่างก่อสร้างจาก วิทยาลัยเทคนิคอุบลราชธานี ไปยัง วิทยาลัยเทคนิคนครราชสีมา) ผมหอบต้นฉบับการ์ตูนที่เขียนขึ้นเองไปเสนองานตามสำนักพิมพ์ในเมืองหลวง ลงท้ายด้วยความผิดหวัง ผมไปเกือบทุกสำนักพิมพ์ แต่ก็ล้มเหลวไม่ต่ำกว่า 20 ครั้ง ประสบการณ์ในตอนนั้นมีค่ามาก ทำให้ผมตัดสินใจเรียนสาขานิเทศศาสตร์

งานวีดีโอ เป็นสิ่งที่ผมถนัด มีความสุขที่ได้ทำ มีความภูมิใจที่ได้ทำเป็นอาชีพ แต่เชื่อไหม ทุกวันนี้ผมก็ยังมีความคิดอยากจะเขียนการ์ตูนเสมอ เป็นความหลงใหล รู้สึกผูกพันมาตั้งแต่เด็ก ทุกวันนี้ก็ยังชอบอ่าน ชอบเขียนเล่น

 

หวังไว้ว่าสักวันจะได้เขียน “จริง” กับเขาสักที คงอีกไม่นาน(มั้ง).